heel mooi,wel moe
Door: henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
07 Januari 2007 | Australië, Sydney
ik vind me vandaag in een situatie dat geen zin meer heb. ik ben moe van alles en ik wil weg. het mooie daarin is dat ik de elfde inderdaad vertrek voor 8 weken nieuw zeeland. al wens ik nu dat het de elfde kon zijn, helaas nog even door die vijf nachten heen bijten.
dus zegt dat dan dat mijn tijd hier niet goed is geweest? nee absoluut niet.
ik heb genoten van mijn tijd in fremantle, en het samen genieten van perth. samen omdat ik bijna alle mensen uit eerdere plaatsen weer heb kunnen ontmoeten. en we samen weer veel lol hebben beleefd. maar nu merk ik dat ik weg wil.
de stad perth, is een goede plek en zou een tweede thuis kunnen worden, mocht ze in nederland zijn gebouwd.
ik weet nog goed dat ik hier aan kwam en dacht ik ben weer thuis, tewrijl ik hier nog nooit geweest was.
ik weet ook dat ik hier veel gelachen heb, en dat ik er een soort rust heb gevonden. bijna 5 weken op een plek na drie maanden non stop reizen is wel goed voor me geweest.
maar het bloed begint weer te borrelen of beter nog, te schreeuwen, henk je moet weg!!!
dus begaf ik me een paar dagen terug, op het pad naar het bureau waar ik de treinreis wilde boeken, echter men kon niet aan dat verzoek voldoen tot de zeventiende, te laat dacht ik!
zomber droop ik af, wat nu?, vliegen dan maar. dus op naar een reisbureau. daar viel mijn oog al sneller en langer op aukland(nz) dan adelaide, en de keuze was sneller gemaakt dan ik kon bedenken. met een nieuwe bak energie op pad, mijn hoofd schreeuwde nu: echt wil je dit echt!!! ja was het antwoord en een dag later was het ticket en een tour geboekt.
terwijl ik dit schrijf word ik weer enthousiast, dit gaat een mooie tijd worden :)
dus niks aan het handje zou je zeggen het mooie van reizen is dat je vrij bent in je beweging, dat klopt. er is alleen iets dat mist een onzekerheid die ik vandaag weer voelde en, hieronder probeer te verwoorden.
elke keer als ik me alleen voel, of een mooie zin in me raakt,
als daarna een deuntje, mijn zinnen niet op een rij zet, denk ik aan jouw.
elke keer als ik daaraan denk nu dik vijf maanden geleden. mis ik dat gevoel,een paar zoenen van je teederheid, niet uit mijn kop te branden.
elke keer wanneer ik me afvraag waar je bent, waan ik me echt alleen.
voel ik me kreupel, verloren.
maar toen je me verliet die avond, had ik je laten gaan.
zonder je te vragen of je zin had om nog eens langs te komen.
elke keer als ik me alleen waan, vraag ik mezelf af waarom ik niet had verteld dat ik hier heen ging.
het antwoord komt snel om, jouw tegen mezelf te beschermen, of beter nog om mezelf een reden te geven om te vluchten.
zodat ik niet, verliefd zou worden op een meisje van een mooie avond.
zodat ik niet meer terug zou denken aan een kans met haar, zodat ik veilig kon gaan reizen.
waarom zit je dan nog zo vaak in mijn hoofd?
is dat liefde die ik voelde, en ging dat voorbij aan vriendschap?
kon ik dat dan niet meer vinden in een ander, jawel maar ik vind het verdomde moeilijk, om dat te zeggen.
ik vond het in velen maar zij meestal niet in mij.
immers, emoties houdt ik graag tot mezelf zeiden verschillende horoscoopen, "tot mezelf" dacht ik en ik ging weer door met mijn leven.
nu dan? waarom komt dit er nu dan uit. en waarom is het moeilijkste dat ik in tijden geschreven heb?
simpel, omdat ik nu vrijwel iedereen die ik mooi, prachtig of simpelweg fantastich vindt, nu moet zeggen dat ik hun aanwezigheid zeer waardeer of soms, omdat ik hen niet meer spreek gewaardeerd heb.
en ik hoop dat ik het op een dag tegen iemand durf te zeggen:
ik houdt van je
dus zegt dat dan dat mijn tijd hier niet goed is geweest? nee absoluut niet.
ik heb genoten van mijn tijd in fremantle, en het samen genieten van perth. samen omdat ik bijna alle mensen uit eerdere plaatsen weer heb kunnen ontmoeten. en we samen weer veel lol hebben beleefd. maar nu merk ik dat ik weg wil.
de stad perth, is een goede plek en zou een tweede thuis kunnen worden, mocht ze in nederland zijn gebouwd.
ik weet nog goed dat ik hier aan kwam en dacht ik ben weer thuis, tewrijl ik hier nog nooit geweest was.
ik weet ook dat ik hier veel gelachen heb, en dat ik er een soort rust heb gevonden. bijna 5 weken op een plek na drie maanden non stop reizen is wel goed voor me geweest.
maar het bloed begint weer te borrelen of beter nog, te schreeuwen, henk je moet weg!!!
dus begaf ik me een paar dagen terug, op het pad naar het bureau waar ik de treinreis wilde boeken, echter men kon niet aan dat verzoek voldoen tot de zeventiende, te laat dacht ik!
zomber droop ik af, wat nu?, vliegen dan maar. dus op naar een reisbureau. daar viel mijn oog al sneller en langer op aukland(nz) dan adelaide, en de keuze was sneller gemaakt dan ik kon bedenken. met een nieuwe bak energie op pad, mijn hoofd schreeuwde nu: echt wil je dit echt!!! ja was het antwoord en een dag later was het ticket en een tour geboekt.
terwijl ik dit schrijf word ik weer enthousiast, dit gaat een mooie tijd worden :)
dus niks aan het handje zou je zeggen het mooie van reizen is dat je vrij bent in je beweging, dat klopt. er is alleen iets dat mist een onzekerheid die ik vandaag weer voelde en, hieronder probeer te verwoorden.
elke keer als ik me alleen voel, of een mooie zin in me raakt,
als daarna een deuntje, mijn zinnen niet op een rij zet, denk ik aan jouw.
elke keer als ik daaraan denk nu dik vijf maanden geleden. mis ik dat gevoel,een paar zoenen van je teederheid, niet uit mijn kop te branden.
elke keer wanneer ik me afvraag waar je bent, waan ik me echt alleen.
voel ik me kreupel, verloren.
maar toen je me verliet die avond, had ik je laten gaan.
zonder je te vragen of je zin had om nog eens langs te komen.
elke keer als ik me alleen waan, vraag ik mezelf af waarom ik niet had verteld dat ik hier heen ging.
het antwoord komt snel om, jouw tegen mezelf te beschermen, of beter nog om mezelf een reden te geven om te vluchten.
zodat ik niet, verliefd zou worden op een meisje van een mooie avond.
zodat ik niet meer terug zou denken aan een kans met haar, zodat ik veilig kon gaan reizen.
waarom zit je dan nog zo vaak in mijn hoofd?
is dat liefde die ik voelde, en ging dat voorbij aan vriendschap?
kon ik dat dan niet meer vinden in een ander, jawel maar ik vind het verdomde moeilijk, om dat te zeggen.
ik vond het in velen maar zij meestal niet in mij.
immers, emoties houdt ik graag tot mezelf zeiden verschillende horoscoopen, "tot mezelf" dacht ik en ik ging weer door met mijn leven.
nu dan? waarom komt dit er nu dan uit. en waarom is het moeilijkste dat ik in tijden geschreven heb?
simpel, omdat ik nu vrijwel iedereen die ik mooi, prachtig of simpelweg fantastich vindt, nu moet zeggen dat ik hun aanwezigheid zeer waardeer of soms, omdat ik hen niet meer spreek gewaardeerd heb.
en ik hoop dat ik het op een dag tegen iemand durf te zeggen:
ik houdt van je
-
07 Januari 2007 - 11:14
Eljoh:
... -
08 Januari 2007 - 17:21
Wiekedekoning:
Lieve Henk.
Ik hoop dat je nog een adres van dat leuke meisje
hebt,verder hoop ik dat je een gezellige avond met de theatergroep hebt,
wens je een behouden vlucht en een leuke bustour door Nieuw-Zeeland
toe.
Hartelijke groeten van :
Pa,Ma,en Dirk-Teun.
p.s. Goed Uitkijken! -
09 Januari 2007 - 08:59
Naatje:
GRRRRRRR ben zo jalours haha Perth was ook echt mijn place to be! En nu nog ff naar NZ, mooi leventje he! Nou Henk geniet van elke seconde dat je daar zit want ik ga vandaag weer saai aan het werk en al die andere leuke verplichtingen komen je gelijk al weer tegemoed zodra je thuis ben!!
Goede vlucht naar Nieuw Zeeland!
Kus Naat -
11 Januari 2007 - 11:15
Miekje:
Veilig aangekomen in NZ?
Ik heb ook ooit een site gehad: miekjepiekje.waarbenjij.nu, weet niet of die nog bestaat...
Hele fijne tijd! -
12 Januari 2007 - 12:16
Tynke:
Er is wederom een dichter in je verloren gegaan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
